Zannediyorum büyüdükçe gözü dönmüş şekilde ve hayatın anlamı oymuşçana gerçekleştirdiğim yemek yeme eylemi yerini oyun oynamayla paylaşmaya ikna olacak.. özellikle bir süredir, tenis topum ve ben pek ayrılmıyoruz.. top atma ve getirme oyununu alın terimle hayatımızın her alanına dahil etmeyi başarmış durumdayım.. annem mutfakta yemek yaparken mutfak kapısını kale yapıp oynuyoruz.. dikkatinizi çekerim bu sırada hazırlanan yemekleri gözüm görmüyor bile..bi' de bu aralar inanılmaz derecede ayaklarımı kullanmaya başladım.. topu ayaklarımla istediğim yere doğru itiyorum.. o da ayağıyla ben kapı kirişindeyken topu geçirmeye çalışıyor.. çoğu zaman yakalıyorum, bazen de koridor boyunca topun peşinden koşturup oyuna geri dönüyorum..
sahildeki oyun eşim ise babam.. onun attığı toplar çok daha uzağa gittiği için hem daha çok eğleniyorum hem de bu bahaneyle koşup kendimi denize atabiliyorum. :) sonuç mu? sonuç yandan sarkan koca bi' dil!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder