Benim annem bi' alem gerçekten.. her şeyde kendine çelişkiler yaratmayı beceriyor.. en güzeli olsun istiyor biliyorum.. ama işte hep arada kalıyor.. eğitmenim -onu da anlatacağım- belli bir aydan önce kuşları, diğer köpişleri, yani doğayı tanımam gerektiğini söylüyor doğru sosyalleşebilmem için.. oysa ben evden veterinere, veterinerden eve durumundayım.. aşılarım tamamlanmadan olmazmış, "ne zaman bitecek" diye soruyor annem, verilen süre uzadıkça uzuyor.. annemin de benim de canı sıkılıyor.. üstelik babam da sürekli "çıkalım, bi' şey olmaz." diyor.. annem çözümü beni battaniyeme sarıp balkondan kuşları, kedileri tanıtmakta buldu.. ben de meraklı meraklı bakıyorum etrafıma..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder