16 Şubat 2009.. bugün ilk kez annemden ayrıldım.. beni bırakıp işe gitti.. oysa dün harika bi' gün geçirdik.. annem beni kucağından indirmiyor.. alıştırma diyorlar, büyüyünce devirecek seni diyorlar ama o dinlemiyor.. ben de bayılıyorum zaten annemin sıcacık kucağına..
bugün işten 5 kere aradı evi, yok yemeğimi yemiş miyim, yok kakam hala yumuşak mıymış.. belli ki çekeceğimiz var.. akşam eve geldiğinde de yüz vermeyince bozuluyor zaten.. ama ben kutumdan çıkar çıkmaz evi keşfe çıkıyorum.. bugün mutfakta çöp kutusunda kardeşimi görünce çok heyecanlandım, kardeşlerim geldi sandım, havladım, patilerimle kazdım ama nafile.. ikimiz de ne yaptıysak birbirimize ulaşamadık.. :( sonra aynı şey giyinme odasında oldu.. kafamı kaldırınca kardeşimin arkasında annemi gördüm, ona da heyecanlandım.. tam bana doğru eğilince arkamdan bi' el beni kavrayıp kaldırdı.. bi baktım, o da annem.. bak bu ayna, o gördüğün de sensin dedi beni aynaya yaklaştırıp.. tam anlamış değilim, bu işler biraz karışık..
günün en güzel kısmı da yine kucak oldu.. annemin yarın doğum günüymüş.. ona resimdeki bu ayıcık hediye gelmiş.. bu da 2. oyuncağım oldu.. hem boyu boyuma.. annem artık daha mutlu baktığımı düşünüyor, sizce de haklı değil mi?..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder